Birey, insan olma yolculuğunda güven duyma ve risk alıp haz oluşturma alanlarının üstünden gidip gelen sarkaçın git geli arasında yetişir.
İnsanoğlu hem güven duyabilme hem de heyecan ve hazı yakalama ihityacı ile doğar. Güven hissi bütünlüğümüzü ve teskin olabilmemizi mümkün kılar. Heyecan ve haz ise bireye canlılık sağlar, hayata karşı iştahlandırır. Sağlıklı zihinler her iki hale de muhtaçtır.
Değişen aileler, arkadaşlar, kayıplar, travmalar, gelişim evreleri ve bazen uyulması gereken şartlar insanı aşan niteliğe sahiptir. Kişi değişen şartlara uyum sağlayabilir ancak ağır bir bedel ödemek durumunda kalabilir.
Bu bedel aşırı derecede duyulan kaygı, panik veya depresyon şeklinde ortaya çıkabilir. Bazı kişiler ise bu bedeli ara ara gelip giden buhranlarla (depresyon) mücadele ederek öderler. Aile ilişkileri bozulabilir ve ilişkilerinin tümü yıpranabilir. Nedenli nedensiz herşeyi anlamsız bulma hali oluşabilir. Takıntılar ve saplantılı düşünceler zihnini işgal etmeye başlayabilir.
Bu tür belirtiler gösterenler yaşam keyiflerini azaltan bu belirtileri kontrol altına almak arzusu ile terapiye başvururlar. Psikoterapi süreci insanın kendini, içinde bulunduğu konumları ve beraberinde getirdiği duyguları irdeleyerek kendisine kavuşma ihtiyacını karşılar.
İnsanlar terapi yardımı ile kendilerinden yabancılaşmış parçlarına kavuşur. Bu yolculukta kendi bütünlüğünü oluşturmak ve zenginleştirmek hedefi yatar.
Etkin bir terapi süreci yaşayan birey şikayetlerinden kurtulur ve daha doyumlu bir hayata doğru adım atar.
